Öyle Karanlık Bakma

Kader Çömlekçi`ye

Elbette bir fotoğraf albümüne sıkıştırmadım,
Bir şarkı nakaratına, ya da iki damla gözyaşına hayatımı...
Yitirmedim elbette umudumu, sessiz kaldım ama susmadım.
Saklamadım kendimi, hep önümdeydi yalnızlığım.
Ve hep önceliğiydi hatırda kalanlar yüreğimin.
Gündüzün bütün seslerini odalara hapseden,
Sonsuz sessizliğine gecenin, sesimi bile sürmedim.
Bir çocuk gülüşünde, kendi fotoğrafımı gördüm,
Ama hiçbir zaman o çocuk gibi gülmedim.
Ben senli zamanları yitirmedim,
Senden sonra benliğimi yitirdim.
Öyle karanlık bakma, yeterince zifiriyim...