Şimdi Yıkılmış Bir Şehir Yüreğim

Şimdi yıkılmış bir şehir yüreğim
Sokaklar ıssız ve derinden hüzünlü
Caddelerde kaldırımlar tozlu
Yağmur bile düşmüyor toprağa
Güneş binalar üstünden sıyrılıp gidiyor
Bir adın vardı senin hasrete dair
Yüreğimi kan gölüne çeviren bir adın
Geceleri sokak lambaları sönüyor
Seni yıldızlar gösteriyor
Bulutlar kapatınca gökyüzünü
Yüreğin içimde ağlıyor
Bir kuş pencereme konuyor
Sıcaklığını ellerime veriyor
Sonrada ellerimin buzunda can veriyor
Bedenim soluksuzca nefes alıyor
Sanki bir şeyler nefesimi çalıyor
Kapım ansızın çalıyor
Sen mi geldin apansız
İçeri gir diyebilecek gücüm yok
Kapım ardın sıra kapanıyor
Gözlerini görüyorum iki gözüm
Ağlıyor musun benim için
Yoksa yağmur saclarından gözlerine mi değiyor
Beni bu şehir mi yıkıyor
Yoksa sen gidince içimdeki şehir mi yıkılıyor
Anlamadım iki gözüm anlamadım ki
Derdimi ellerine vereyim
Seni kendi derdime yar eğleyim