Siyah Beyaz

Alıştım yokluğuna sarılmaya
Her sabah uyandığımda
Seni saklamaya

Alıştım artık incinmeden
Kendimle tanışmaya, sıfırdan başlamaya
Dönüp, dolaşıp aynı noktaya

Alıştım sen diye yollara düşürüp
Gölgemi silip götüren yağmurlara
Her mevsim topal kedilere

Avuntum oldu sokak lambaları
Alıştım duygulardan zamansız ayrılmaya
Siyah-beyaz son baharlarda, öptüğüm dudaklara

Alıştım ben yanlızlığa
Uykusuz gözümü kapattığım rüyalara
Can çekişirim cansız yatarken can bağımda

Alıştım sen kokan gecelere
Üstüme çöken yanlızlığa
Seni çizdiğim fotoğraflarda gölge olmaya

Alıştım kalbimin üstüne çöküşüme
İçeme akan kan deryalarına
Yüreğimin sancısına

Düşünüyorum şimdi;
Ellerine bıraktığım
Ömrümden uzun o sevgiyi
Arkama bakmadan gittiğimi
Ardımda bıraktığım saygıyla yetindiğimi
Unutamam demiştim ya;
Bir günü daha yıktım işte sana
Biliyorum yüreğim yasta belki de hasta.