Sokak Yalnızlıkları...

Bir gece, düş yorgunluğuyla uyandım...
Sessizce bir rüzgar geçiverdi penceremden.
Bir deniz kıyısı düşündüm,
Ve sen... kendinle başbaşa...
Bank üstünde yalnızlıklarını çoğaltırken,
İçinde benli duygular yoğunlaşır birden.
Alır seni dalgalar kıyımdan, kıyısına götürür hüznün...
Bedeninde sabah olur, ruhun karanlıkları çoğaltır.

Sonra ben yenilerim sende kendimi,
Sonra korkuların başlar, usulca irkilirsin.
Ölüm oyunları oynarsın kalbinle,
Beynin senden kaçar, düşersin kendinden...
Yine kaybetmek beni, sende maviyi siyaha dönüştürür...

Gecemde senden sokak yalnızlıkları dinliyordum,
Nakaratında denizler boyu gözyaşları...
Üşür gibiydi ruhum, üşütüyor gibi seni.

Bir gece sensizdim, en az senin kadar...
Düşler düşüyordu gözlerimden,
Sessiz bir ölüm gibi geçiverdin ruhumdan.