Tek Başına / I

Boğuktur sesim,
Uykularımdan düşer başım karanlığa.
Aydınlık öyle uzak ve öyle içimde ki
Tutmaz elim söylemez dilim.
Sancısız canlar doğurur hecelerim.

Şiir kucağıma düştüğünden bu yana,
Azınlığım haksızlığa
Ve sevdaya soyunur giderim tek başına.

Dumanlı bir sokaktır hücrelerim,
Her köşe başında nefessizim.
Güneş ısrarlı,
Soğuk çarpıcı,
Umutlarım sorguda şimdi.
Sessiz bekleyişlerin uzağındayım.

Yarın ne olacak,
Hangi kapı beni ardına saklayacak...
Gözetim altındaki benden kaç ben salıverilecek
Zincirsiz ve karamsar...
Olmayacak hesapların dışındayım,
Sadece kağıt tutar parmaklarım.
Neredeyse,
Dudaklarımdan usulca bir mavi kaybolacak.

Yazgınıza sırdaş olduğumdan bu yana,
Etna'yım geçici aşklara
Ve yalanlara ilişmeden giderim tek başına.

Ben hiç küsmedim ki hayata...

Hayatın en anlamsız yanında
Ve tebessümlerime takılan sağır madalyalarda,
Sesim kısılırdı her çığlıkta.
Oysa şairdi en onurlu yanım,
Haykırmak direnmenin ikinci adımı,
Direnmek özgürlüğün ilk kapısı derken
Kanamalıydı ellerim,
Kanattım.

Ey sert kayalar!
Alçak uçurumlar ve kaygısız bulutlar,
Nasıl doğacaksınız gülüşüm olmadan...
Nasıl yaşayacaksınız düşlerime sığınmadan,
Ne zaman keser yüzümü keskin bıçaklarınız...

Soysuz ve arsız bir dümenin başındaysanız,
Anlaşılmazım rıhtımlara
Ve ufuksuzluğa basar giderim tek başına...