Üç Kırmızı Bir Ölüm

Anlattıkların

seni son gördüğüm günün gecesinde

gıyabında iliştirdiğim

üç biçimsiz kurdeleyi anımsatıyor

biri dağınık saçlarına

diğeri dudak kanatan sessizliğine

sonuncusu beyaz gömleğinin telaşı aşikâr sol yanına

Anlat

anlat ki

dilimin biçimsiz dehlizlerinde

beyhude çırpınan sözcükler

kabullensinler artık

göğün görmek istedikleri yüzünün artık mavi olmadığını

anlat ki kalksın zamanın demir örgüleri

görelim o vakit

gerçekten hürriyet mi kokuyor papatyalar

Çok da duraksama

araya katacak pek bir şeyim yok

karşı cümlelerim

karşı devriminin postalları altında

yüreğimizin yorgunluğunu eğlediğimiz

kırık kaldırım taşları arasına

sıkıştılar bir bir

Bil ki

Sessiz gelişlerinin hatrına

nice eyvallahlar tükettim şiir aralarında

kiminin çığlığı bir adım öteden

kiminin ki 93 senesinden duyuluverdi

artık elimde son bir eyvallahım var

o da mekânını kendi seçti

Ne duruyorsun

korkma

eğilip bükülme

anlat

başka ne olabilirdi ki...