Veda

Zamanı geri çalar
Kan emen masal
Kulağı yırtan sesler yılışır yamaca

Gizli öznedir
Çırıl çocuk düşleri
Elif diye başlar

Esreleri mahpus kalem
Akıbetine çizer
İnadına

Spontane güvercin düğünleri kurulur
Yeryüzü sofralarına
Böyle başlar sancı doğumları
Şehir böyle kırar şafağı, prematüre

Mavi bir mendil asılır
Cumbası yosun
O köy evine

Yalan
Yavan
Şarkılar uyanır pirinç döşeklerden

Kirli sevişmelerin
Tırnak izleri kalır
O maun gardıropta geceden soyunurken

Ay tozları silinir
Islak sokak çeşmesinde
Dudakları arınır dudakların... gün başlamadan ölürken

Sala kırar
Şehrin kilitlerini
Veda saba makamında.