Yanlızlık

Sen
Yalnızlığı bir kâğıt parçasına
Ben de martıların kollarına yükleyeyim

Ne senin mürekkebin yeter anlatmaya
Ne de benim uçacak dermanım kalır
Gökyüzünün mavi sularında

Oysa her şey
Bir tarafı olmayan bir köprü gibi
Değildir bu hayatda

Ve öyle bir köprüde yoktur
Başlayan her aşkın sonunda

Yalnızlık ismine yakışanı yapsa da
Hep ardında bir ümit parçası
Bırakarak kaybolur bu hayatda

Ve o ümit geldiğinde
Asıl olanın yalnızlık olmadığını anlar
İki dudağın arasında ıslanan kelimelerin
Beyaz bir kefenin arasında