Boşluklara Asılınca...

Önce gözlerimden açıl
- haykırışların için haykırmam -

Aç olduğumda saldırır
Tok olduğumda ayırır/ayrılmam
- aklında bunu böyle bilsin -

Şimdi...
Yırtın kalem, yırtıl kâğıt

Boş döndüyse sözlüğünden kelime sözünden bilge
Kılıçtan keskin düşer
Zayıf yanımda boyu uzun
Arşın yüzüydü sandım burkulan yüce
Sudan dağların ardına kalınca gölge

Beni uzaklarına çağır-bağır
En yüksek
Boşluktan dönerse ses
Ki biraz daha sokulgan içimde duvar bekleyişleri

- Ölü saklayan kulaklara
Sağır su sığ akar -

Pörsümüş memesinden dökülgen mutsuzluk
Sızlar dudaklarım
Küf kokan küfürün kündesine -köprü-

Ölü ya da diri
Gel
Ödün kopsa da
Geç

Düşen sesin kadar metal kalırsın çarpsa
Aklın mezbelesinde bir tür martı çoğul kalır
Sekmezse tek topal köpek -gagasında
çalı kadar değersiz-
Bir çırpıda

Yakılsın!

Ayağımdan kayan baskın zemin -zaman-
Kefere düşense ölüm -sarsıl cahil-

Kalk...

Kol başında sıkılgan yumruk terkte kinim
Yürüdükçe büyür adımların yaklaşır uzakların

Amaç / düşünce başımın ucuna
Anlarım...

İki çift güzel söz için boşluk olsa sarılır insan
-yılan olsa da dilim-

Zihnimi bilgeliğinden aç koyma
Gözüm baksın yollarına

Uçurumlar sevişmez durgun suyla