Doğmak Ölmektir Birazda
Rutin ziyaretini sürdürürken saçımda rüzgâr,
yaramaz bir çocuktur Marmara.
Rahat durmaz muzip dalgaları,
çıplak ayaklarımda oyuna başlar.
Zaman dörtnala koşarak geçer bu şehirden,
laf dinlemez.
İçimdeki çocuk büyür,
doğmak , ölmektir yani birazda.
Yorgun silüetli şehrin son bulutları,
gizemli maviyle sevişirken günbatımında,
gece kuşanır siyah entarisini,
fütursuzca döker pembe düşlerimin boyalarını.
Hüzün ilişir o dem suretime,
çığlık çığlığa martılar gider.
Ben gitmem,
Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
yakamoz dansı, ah be şimdi yağmur olmasa beşiktaş sahilde izlemek vardı ya neyse yaza artık:) güzeldi, gönlüne sağlık şair👍👍👍
Hüzün ilişir o dem suretime, çığlık çığlığa martılar gider. Ben gitmem, Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
Güzel bir çalışmaydı tebrikler kalemine kalem kendine özgü daim olsun,
Hüzün ilişir o dem suretime, çığlık çığlığa martılar gider. Ben gitmem, Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
"vaktiyle bir ziyaretine geldimdi İstanbul.. işte o zaman anladım; güzelliğin şair doğuruyor..."
Hüzün ilişir o dem suretime, çığlık çığlığa martılar gider. Ben gitmem, Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
Yazdırır da durur insanlara bu şehir şiir,ellerinize sağlık,not edildi...
Haklısın sevgili Musa ölmek yeniden doğmaktır aslında.Hayat tarife pek gelmez anladığınca yaşatır bence kendini.İpler hep kendimizde olmasa bile oynadığımız oyunun hakkını vermeliyiz . sevgiler.Şiirle