Düşmansın Gönül
Rahmetten nasipsiz kalan hep sendin,
Her olmaz duaya "amin"sin gönül.
Merhamet bilmezi rahman edindin,
İsyanla bulanık imansın gönül.
"Son" deyip kandırdın her defasında,
Suzanı söndürsem yangın Füsunda.
Harcadın bir ömrü gam sefasında,
Ben bildim bileli pişmansın gönül.
Bağrımda aşk denen hissi pişirdin,
Kahrımı ezadan hazza taşırdın.
Çileden zevk alır acze düşürdün !
Sen kendi kendine düşmansın gönül.
Yine de dönüşün hep Rabbe olsun Celalettin...sevgilerimi bırakıyorum kardeşime..
Artık bilemeyeceğim :)
Açıklamalar için teşekkür ederim.
Bu bence "Celali Akımı" olmaz. "Celali Yıkımı" olur:))) Çünkü; kesinlikle kabul etmediğim bir olay... Kafiye kökten başlamalı diye düşünüyorum...
Ama sevindiğim nokta; genç bir kardeşimizin hece konusunda ki gayretlerine çok sevindiğimi belirtmek isterim... Çünkü benim için hece şiiri olmazsa olmazlarımdandır.
Saygılarımla...
uyaktan,ayaktan,heceden,kafiyeden fazla anlamam vallah Celal Abi son sınıftan terk ettik liseyi :)
Şiir çok güzel Gönlüme bir serzenişte ben yapacam yakında ...
tebrikler abi...
Ben diyorum ki; ya bu kafiyeyi ilk mısrada kelime kökü ve ikinci mısrada kök ve redif topluluğuyla sağlarsam ne olur? Hece şiiri açısından hatadır ! Ancak kulağa hoş gelen ve okunuşunda kesinlikle farkedilemeyen bir stil ortaya çıkmış oluyor.. Mesela;
Aldatan gençliğin körpe çağında, İlk günah işlenir kalp ocağında. DİLAN ŞİİRİMDEN ALINTI; Çağ ında ... Çağ kök "ında" redif Ocağında ... Ocak kök "ında" redif
Normalde hece şiirinde kabul görmeyen bir kafiye çünkü Çağ ve Ocak uyak olamaz.. Ancak Çağında ve Ocağında okunuşu açısından bence son derece melodik !