Gönül Borcu

Her şey yaşanır biter. İnsanın içinde bir çeki taşı kalır. İşte Aşağıdaki şiirim tüm yaşanmışlıkların ardından kalbimdeki o çeki taşının kırıntılarının bütününden oluştu.

İklimler değişmiş, mevsimler hep güz
Hazan yaşanıyor senin kutbunda
Sen gittin gideli huzura henüz.
Ermedim diyorsun son mektubunda.

Her şeyi anladım gittiğin vakit
O gün vurdum gönül kapıma kilit
İnan hiç kimseye bir nebze ümit
Vermedim diyorsun son mektubunda.

Bir gün olsun sürmedim senden sefa
Aşkıma yapmadın hiç ahde vefa
Hayret ettim yıllar sonra ilk defa
İhya ediyorsun son mektubunda.

Ayyaş mı olmadım kumarcı mı ben
Bekledim halimi sorsun diye sen
Kimseye dağ gibi şu borcumu ben
Demedim diyorsun son mektubunda

Kapattım gönlümün lale devrini
İçtim her gün hasretinin zehrini
Senin için zulmün ben her cevrini
Denedim diyorsun son mektubunda

Seni incitmek mi? Bir daha asla
Şöyle bir kendinle beni kıyasla
Bir gönül borcunu, bir ömür yasla
Ödedim diyorsun son mektubunda