Görülmüştür

Barones’e

Iramış bir yalnızlığı çağırıyor kadın

Pembe ojeli tırnakları ile

Kapı süslerine iliştiriyor

-Dividin ucunda gri bir gökyüzü -

Hüzün giyiniyor biriktirdiği gözyaşı

Ve gözyaşı zamanı

Bahçesine düşen kumrunun gagasında

Islak bir taş oluyorum

Üzerine düşen her damlada incinen

Yosunlu

Kaygan

Sırılsıklam bir taş

Nergis yapraklarıyla sarıyor acıyı kadın

Ayağı yalın

Kanadı kırık kumrun

Sözüm çıplak

Düşlerde ağlıyor Kadın

Sayfanın ucundan soyunan harfler

Yaşamın göğsüne

düşüyor bir bir

Soluk soluğa kimbilir kaç mevsime eşlik etti

Kanat yalnızlığı

Kadın ağlıyor

Kumru çırpınıyor

Gökyüzünün benzi soluk

Sesini toplamış

Dağıttığı mavilikten

Ve alabildiğince sakin

Eski kitapların yazdığı

Gün aşırma sevinçlerine

Boynu büyük

Ve oldukça uzun

Şiirler ekliyorum

Mektup sonlarına

-Şiirler umarsız

-Mektuplar yorgun

Maharetli elleri ile

Tutuyor elimi kadın

-Bayram gelmiş

diyor

Gün ışıyor

Sonsuzluğa çoğalan parmakları uzanıyor

Üzerimde sarı ışık

-Görülmüştür

Cismim

İsmim

Kayboluyorum

Zaman içinde

Zaman

Kum saati

Yüzyıllar ötesinden gelen

Bilge derviş ile

Acıya değil-anıya tutunuyoruz

Mektup

Kanat

Kadın

Ben

Derviş

Dividin ucundaki mürekkep lekesi

hayatı

Çizginin son satırına sığdırıyor

Kanat

Kadın

Ben

Derviş

Sarı sıcak zarf içinde

Heybe ediyoruz mektubu

İnce ve tiz sesi ile

Güz renginde

İtalik yitiş bu

Sayfaya sığmayan

-Görülmüştür

Diyor umudun öznesi

Umut kanadın gölgesinde

Göç ediyor güneye...