Hicret

Güz efil-efil izinde kıyısız ummanların
hilâl yankısı bir mevsim ötede yağacak karların

gözbebeklerim; kamerin düşmediği kuyu
onlar, Yusuf'u ağırlayan uçurum
kim rencide ettiyse bu uykuyu...
utandım gülü alnından öpen çiyden
çılgın heyulayı andıran halet
çığlık çığlığa kaçtı odamdan


dertlerim yine mi azdı?
sakin ol kervanbaşı
hulâsa bir köpük bulutla arınamazdı
gölgemin na'aşı


servi kovuğunda bitecek ömür biliyorum
tabutun içli kına çemberi
ateş tüneği gezegen
üstünde biten otlar misali gür
milyarlarca insan arasında
senin adın mezkûr

koca bir boşluk doldurmuş içimi
gençliğim kendine akan içsel tabanca
namlu ucunda titriyor dudağım
umursamıyor beni
güzelliğini kibrimden alan kadın
ve onunla biten yolculuğum
bir ana rahminde ağlıyor çocukluğum


kandil ateşine peltelenmiş ağıt
kartal kanadına hasret sunaklarda
Benim;
bir elinde kalem bir eli(nde) kağıt
gece-yarısı sokaklarda

şehrin göbeğini kemiren adam
güneşi dorukların uğurladığı
ince ıslıklı neyzen
haydi gönlüm yürü
sen ki; freni boşalmış yarınların uykulu şoförü
kıssadan hisse
yalnızlıktan kesit
bavulunu topla da git.