Kafes
Öldü ''kalbim'', namazını kıldım
Göğüs kafesine acıyla gömdüm
Bir de mezar taşı kapkara başında
Artık duygusuzluk son safhada
Kaybettim, bildiğim ne varsa
Bütün umutlar hayatta karaborsa
Yüzümdeki güller soldu sonunda
Ruhum kangiren oldu,acıya doydu
Ellerim sararmış, karanlık basmış
Güneş bile artık ruhuma küsmüş
Gönül saatim zamansız durmuş
Miyadını bir kafesde doldurmuş
Yaşarken ölmek galiba buymuş
Beyaz bir çarşaf, ruhumu sarmış
Yaşamak ne garip bu kadar zormuş
Yaşarken ölmek demek buymuş
Karamsar olma yaşamak yinede güzel tebrikler emeğe 😙
👍👍👍👍👍
Hüzün sürüklemiş gönül ırmağınız bizlere, harika birşiir olarak... Ancak, bu karamsarlığın şiir olarak kalması dileklerimle... Kutlarım.
Şiirinize tebriklerim gönülden Gün eksilmesin pencerenizden.
Sevgiler, saygılar. Çetrefil.
Şiir güzeldi. Tadındaydı da Eline sağlık ablam
Umudunu hiç kaybetme Tğlay ablam... Yüreğine sağlık şiirin için... Tbrklerimle.. 👍👍👍
şiir başlığı ne doğru..hayat bir kafes.. ama kaçmıyoruz.. hüzünlüydü çok..😊 tebrikler sevgiler