23 Nisan Ve Vatan Millet Sevgisi

Bu gün 23 Nisan. Ne hoş geliyor kulağa. Çocuk kalbimizle sevdiğimiz, coşkusunu doyasıya yaşadığımız, anılarımıza hep kımızı-beyaz olarak yazılan o en sevdiğimiz bayram. Çocuk kalbim büyüdü ama ben hala çocuklar kadar seviniyorum 23 Nisanlarda.

Bu yıl biraz farklı oldu bayramımız. Farklı olan sadece mekândı aslında. Vatanımızdan kilometrelerce uzakta, Moskova'da; Türkiye'dekileri aratmayacak bir 23 Nisan Bayramı yaşadık. Bu yıl 23 Nisan iş gününe rastladığından ve isteyen herkesin katılımını sağlamak maksadıyla burada bir gün erken kutlandı. Çocuğunun elinden tutan gelmişti kutlama alanına. Meğer ne çok Türk yaşıyormuş Moskova'da. Kimi çocuğun annesi Rus, babası Türk, kimisinin tam tersi, kimi de anne-baba Türk. Moskova'nın göbeğinde ortak dil Türkçe, ortak milli duygular zirvede... Kutlama alanı da Elçiliğimizin salonu. Hep birlikte İstiklal Marşımızı söyledik, çocuklarımız haftalardır provasını yaptıkları şiirlerini okudular, 23 Nisan şarkıları söylediler, danslar ettiler, Türk Bayraklarımızı gururla salladılar, Türk bayrağı şeklindeki kocaman bir pastayı coşkuyla kesip hep beraber yedik. Ardından çocuklar için eğlenceli gösteriler oldu, hediyeler de verildi. Çok etkileyici bir 23 Nisan bayramı oldu benim için. Nerede olursak olalım kalpleri vatanı için atan bir milletin ferdi olmaktan çok gurur duydum. Bu gün, çocuklarım da bir Türk olmanın gururunu, sevincini bir başka yaşadılar.

Moskova'da MTKO (Moskovalı Türk Kadınlar Organizasyonu) adında bir gönüllüler organizasyonu var. Sağ olsunlar burada yaşayan Türk ailelerinin organize olmasına aracılık ediyorlar. Bu programın da organizasyonunu onlar sağladılar. MTKO'nun tek yaptığı iş bu değil tabii ki ancak öyle bile olsa çok büyük övgüler hak ediyorlar. Onlara ne kadar teşekkür etsek azdır.

Moskova'da işimiz gereği bir çok yabancıyla ilişkilerimiz olduğundan onların nasıl bir 'millet ve vatan' sevgisi taşıdıklarını, bunu çocuklarına nasıl benimsettiklerini ibretle izleme şansı buluyorum. Millet unsurundan yoksun bulunan ülke mensuplarının bile ülkeleri için nasıl çırpındıklarını bir görseniz Türklüğünüzden utanırsınız. Oysa biz tarihle birlikte var olmuş bir milletin evlatlarıyız. Türk halkı olarak yüzyıllardır kendi vatanımızda şanımızla, şerefimizle var olmanın savaşını veriyoruz. Vatanını, milletini seven, sahip çıkan ve onu her şeyden üstün tutan yeni nesiller yetiştirmek suretiyle ebediyen de bu böyle olacak. İşte milli bayramlarımız bunun en etkileyici yöntemidir. Çocuklarımız bayramlarımızı neden kutladıklarını çok iyi bilmeliler. Vatan ve millet sevgisini onlara anlayabildikleri andan itibaren aşılamalıyız. Bu bir Türk anne-babanın birinci görevidir. Öyle bir nesil yetiştirmeliyiz ki 'Ben Türküm' derken gururla haykırmalıdır. 'İşte bu benim ülkem' derken gözlerinin içi parlamalı, göğsü kabarmalıdır. Türkiye'mizin dünyanın devleri arasında olmaması için hiç bir neden yok. Yeter ki her Türk evladı bulunduğu yerin hakkını bütün samimiyetiyle, bütün gücüyle versin. Büyük Önder Mustafa Kemal ATATÜRK'ün de söylediği gibi 'Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur.'