Affetmek İnsanı Hafifletir

Aslında ben fala hiç inanmam fakat bazen sıkıntıdan günlük falımı okurum. Geçen gün okula gitmeden önce falımı okudum. Bu gün işyerinizde çalışma arkadaşlarınızla sorun yaşayacaksınız diye yazıyordu. Bir fal bu kadar mı doğru çıkar? Daha bir sürü şey de yazıyordu. Sanki yazan beni tanıyan biriymiş hissi uyandı.

O gün okulda gerçekten bir arkadaşımla tartıştım, ya faldan etkilendim ya da denk geldi bilmiyorum ama faldaki söylenenleri uyguladım haklı olsanız da üstüne gitmeyin diyordu.
Ben de çok üstelemedim haklılığım konusunda, yanlış anlamışım ben dedim ve uzatmadım konuyu. Ama arkadaşa da kırılmamış değildim.

Akşama kadar yüzüne bakmadım.Göz göze gelmeye çalışsa da gözlerimi kaçırdım. Son dersten çıkışta yanıma geldi. Kısa cümlelerle özür dilemeye çalışıyordu, ben zaten hiçbir
Kırgınlığı uzun yaşayamam , en fazla iki saat sürer kızgınlıklarım, affetme duygum çok gelişmiş
Belki de öğretmenliğimin verdiği bir alışkanlık öğrencilerin kusurlarını affetmesek akşama kadar ceza vermek durumunda kalırdık. O yüzden ben kimseye kolay kinlenemem, arkadaşımın elini tuttum 'Ben unuttum boş ver sen de unut' dedim.

Ne gerek var ki kırgınlığa , bazen düşünürüm kendi kendime acaba ben gurursuz muyum ?
Ama elimden gelmiyor ne yapabilirim çok kırıldığım bir insanı bile iki gün sonra sevgiyle anmaya başlarım ben. Eşimle tartıştığımız olur her ailede olduğu gibi, küslüğümüz asla bir günü geçmemiştir. Asla dargın uyumayız biz , bu yüzdendir ki otuz yıllık evliliği sapasağlam
sürdürüyoruz. Kindarlık affedemezlik insana ağırlık yapar. Ne kadar affedici olursak yüreğimiz hafifler ve biz kaybetmeyiz inanın. Kindar insanlar yüreklerinin ağırlığını taşıyamaz hale geldikleri zaman taşınamaz hale gelirler ve çekilmez olurlar.

Yunusun dediği gibi 'Sevelim sevilelim dünya kimseye kalmaz '...