Ayrılık Hüznü

Sen kaybolmuşluğunla, hüzünlü anlarımda elini uzattın bana, Senin yokluğunda bu gönül, çağlayanların yağmur damlacıklarında serinlik buldu...Senin çöl fırtınalarında kaybolmaya yüz tutmuş ayak izlerinde sevdamın dokusunu aradım....Hakim olamadım bazen bu ayaklara, gecelerin derinliklerine götürdü. Zifiri karanlığımda bir dolunay oluyor tebessüm ediyorsun Süreyya yıldızı parlaklığında...

Bu, biçare gönül yorgunu insan, senin yokluğunda yuvasında mahzun kalan güvercinler gibi kanatları kırık kaldı orta yerde...Sen ey sevgili, ne olursun? Bir kelebeğin sessiz gelişiyle gel. Bir ceylanın ürkek bakışında, sana bakmayı çok istedim.Rüyalarımda bana geliyor, üzülme artık ne olur unut gitsin diyorsun. Keşke söylediğin kadar kolay olsa. Keşke bu gönül pervasızlaşan bu özlemlerine gem vurabilse...Keşke sessiz gidişindeki anlamsızlıklara bir anlam yükleyebilse... Senin her sözün kulaklarımda değil yüreğimin derinliklerinde çınlıyor. Çöllerin yağmur hasretiyle , hasretim sana. Çölleri yakmaz oldu güneş, gönül hanemi yakalı. Bazen içim çok acıyor, gözyaşlarımı içime akıtıyorum. Onca yaşanmışlıklar adına alışık değil bu gönül hoyratça terk edilişlere...

Dalgalardan yıpranmış gemimi, güvensizlik limanına demirlemek istemiyorum. Biliyorum orda nice fırtınalarda yıpranmış , paslanmaya yüz tutmuş gemiler, çürüyen yelkenleriyle, hala uzaklardan bir meltem esintisi beklemekteler, vuslata kucak açmak için.Beni sana bağlayan nedir bilmiyorum.Belki bülbülün güle olan aşkında,Ferhat'ın çekicinden çıkan kıvılcımda...Züleyha'nın bitmeyen bekleyişinde, seni arıyorum.

Tebessümlerim de seninle kayboldu. Kahkahalar bana hepten küskün. Mutluluk sanki bana dargın. Ben sana dargın değilim. Sana gözyaşlarımla oluşan yağmur yüklü bulutları yolluyorum. Ve üzerine yağsın, ıslatsın seni .Terkedilmişliğin, yürek sancısının, vefasızlığın biçare kalmışlığın tüm kederiyle. Belki o zaman geride bırakılmışlığın ne olduğunu anlarsın.