Bir Kedi Düşünüyorum Kucağımda 2

                                                                                                                      18.05.2025

(Nazlı Kedi )

Nazlı ! Prenses’in yavrusu…Tortop’tu adı…Şimdilerde karakteristik özelliği nazlı bir kedi olması… Bu yüzden ona Nazlı diyorum bu aralar…

Annesi onu ayırdığından bu yana kucak istiyor… Ya benim ya da annemin kucağında…İşiniz varsa yandınız ! Çünkü Nazlı kediden ayrılmak o kadar kolay değil…. Hemen birkaç aylık çocuk gibi serzenişte bulunuyor, miyavlıyor ve küsebiliyor…

...

Evde beslenen kedilerin koloni oluşturduklarına inanır mısınız ?

Evet. Kediler çevreye göre toplumsal ya da aykırı olabiliyorlar kendi çaplarında.

Daha önceleri bahçede beslediğimiz kedilerin büyük bir aile olmalarına tanıklık etmiştim. Şimdi de koloni oluşturdular ve anneannne, anne ve yavrulara hepsi sahip çıkıyor. İki yetişkin kardeş birbirlerinin yavrularına bahçede süt verebiliyorlar.

Kimimiz “aman uzak dur !” “sakın yaklaşma “ “tırmalar” “ısırır” vb. türden uyarılarla karşılaşmışızdır küçüklüğümüzden bu yana…Oysa kısmen de olsa ne kadar yanlışmış…

Sevgimizi ve türlerini bastırmak bizleri mutsuz ,inatçı, karamsar haline getirebilmektedir. Oysa ki fani bir dünyada yaşıyoruz ve sevmek bu dünyanın en güzel duygusu…

Kediler renk renk ve ne de güzeller !...Tanıdıkça ayrı bir yönlerini de keşfedebiliyorsunuz. O güzel patileriyle bizlere koşmaları ve kucağımızda uyumaları ne kadar da müthiş bir sevecenlik katıyor insan yaşamına…

Bir ara Nazlı, çok güzel ve komik denebilecek bir şekilde lastik tokayla oynuyordu.Şu an dört aylık olan kedim Nazlı ‘ya lastik tokayı fırlattığımda koşa koşa tekrar bana getiriyor …Bundan daha büyük bir mutluluk olur mu? Minicik kedi bizimle oyun oynuyor,hem o hem biz seviniyor ,gülüyoruz. Bir bakıma evin “altın topu”…

Kedilerin bu kadar da eğitilebilir olduğunu bilmiyordum… Bu tür gözlemler beni mutlu ediyor. Keşke diyorum, belki klasik olacak ama ,sadece 4 Ekim hayvanlar gününde hatırlanmasalar…Herkes gerçekte bir oyun çocuğu ve rahmetli babamdan duyduğum söze de yer vermem gerek ki “herkes çocukluktan büyüdü”.O halde bu minik dünya hediyesi varlıklara hayatımızda daha fazla yer vermek ,onların da bir canlı, yaşam mücadelesi veren varlıklar, biraz sonra ne yesem ,neyle oynasam ,suyu nereden içsem ?yavrum acıktı mı ? türünden kaygı taşıyan ve dünya ekosisteminde de varlıklarıyla yeri olan sevimli canlıları edinmek, hiç olmazsa var olmalarının farkındalığını sağlamak ve taşımak görevimiz olmalıdır. Onlar bizleri belki anlayamıyor ancak biz onları anlamaya çalışabiliriz.