Düşlerimin Gerçeği

Duygular; bazen insafsızca sürükler, mantığını kaybeden insanları...

Kimi seveceğini bilmeden, sevmek zorunda hisseder kendisini, sahte aşklara imrenerek. Kimide kaybettiği aşkı aramaya koyulur umutsuzca...

Ve aşk türküsü söylemeye başlar. Âşık oldum zannederek. Aslında hiç bir şey olduğu yok. Oysa sadece bal kavanozunun dışından camı yalıyor. Bal yaladığını zannederek.

Çin işi ürünler gibi sevdalarımızın da sahteleri çoğaldı. Ucuza alıp ucuza satar olduk en ulvi duygularımızı, ? Seni seviyorum? sözlerimizi...

Bırakalım lal olsun diller, gözler âma olsun, gönüller söylesin kim için çarptığını...

Yokluğun da yok olsun, hasretiyle yansın, yandığında...

Güneşimiz küsmüş karanlığın ortasında yapayalnız kalmışken, kaybettiklerimizin mateminde ay....

Güller eskisi gibi kokmuyor, rüzgar benden alıp yerden yere savururken, ...

Yazdığımız sevda dizelerine, kumsallar ihanet etmiş hain dalgalarla...

Yorgun yüreğimin dermanını, sensizliğin hüzünlü gecelerinde ararken, yıldızlara el verdim sana inat...

Ceylan ürkekliğinde kaçarken , birden seni buldum gerçekliğin ötesinde, bana yüreğini açmış...

O anda sımsıkı sarıldım çekip gitmenden korkarcasına, kahreden günleri tekrar yaşamayım diye...

Varlığım, varlığınla mutluluğa kucak açıyor.

? İyi ki varsın? huzurumun, neşemin iksiri...

?İyi ki varsın? Nurdan kandilim.

?İyi ki varsın? düşlerimin gerçeği...

...