El Gibi

Acıdığım kadar insanım galiba, kanadığım kadar yaşıyorum.Belki de bir ağacın yanmaya en müsait en verimli kısmıyım bu sıralar..Ben ölümü sevmem misal genelde o beni sever ki bu denli yanımda yöremde gezer hep yada ben öyle zannederim..Cehennem telaşı sabahlara açarım gözlerimi dilimde hep bi şarkının mırıl mırıl sesi...

?ne bir ses nede haber gelmiyor artık senden?...

Birine emanet verilmiş haylaz bir yörem var benim elbet, hala bekliyorum bana döneceği günü..Upuzun yollara kısacık nefesler harcıyorum ve her defasında kavuşulan koca bir karanlık..

?öylece kalakaldım deli hasretimle ben?

Boğazıma çivilediğim yutkunmalarım ses vermez oluyor birden. En yakınken en uzak olmak yürek burkucu nihayetinde.. hep iken hiç, varken yok olursun..

Ve ezgin tükenmeden sürer..

?bir yabancı selamın ile hüzünlere daldım...?

Hayatın ölümün getiriyorum aklıma.İnsanın kendine yaşattığı eziyeti başka kim yaşatabilir cidden.Acıyorsam bunu isteyen benim (ki sevmeyi de isteyen bendim...)

Yani;

?kendi ellerimle ben beni kederlere saldım?

Üzüldüğüm çoğu kez kendimi yaşıyorum zannederken bu denli yanılmam..Çocuk bir yanım göz çukurlarımda asılı hala..Hala en olmaz düşlere gebe..

Oysa düşler soğudu..

?sonunda bir oyuncak kara sevda aldım senden, yani değişmedim hala öyle biraz çocuk kaldım..?

Genzi sisli gecelere hapsediyorum gülüşlerimi, her adımında biraz daha ötemde kalıyor gölgen..Bir hayatı en dibine kaydırmak için beklide ayak topuklarıma buz koydum..düşersem yabancılığına tanır mısın göz bebeklerimden?

?yok öyle el gibi durma gül biraz sana gülmeler yaraşır..?

Gördün mü bak şarkının nefesi tükendi ben yazarken, sana uzanan yollar dondu, yelkovan akrebi boğdu gözlerimin önünde..Faili meçhul bir cinayete kurban verdim göz bebeklerimi.. Bir anda ayazı çıktı nefesinin her kelimende savurdu, üşüttü,öldürdü..
Şimdi ağzımın en güneşli yerlerinde yeniden sana büyütüyorum avazımı..

Ayazına inat yaşıyorum...

?Yok öyle güz gibi soğuk olma, güz ayrılık taşır...?