En Güzeli Özümüz

             Ne kadar hızlı başlarsa arkadaşlığımız o kadar çabuk biter. Atasözlerimiz ne kadar da değerliler ne kadar da gerçekler. Bu bahsedeceğim atasözü benim için gerçekliği yüzde yüz ispatlanmıştır; "Çok muhabbet tez ayrılık getirir" evet hiç tanımadığınız biriyle kurduğunuz samimiyet eğer olması gerektiğinden daha hızlı bir şekilde ilerliyorsa en kısa sürede bitmeye mahkumdur.

Kalbinin kapılarını açık bırakan insanlar, bir sıcacık rüzgarda aralanmasını engelleyemez, zor olmadığını bildiği halde artık o kapıları kapatmayı bile denemezler. Çünkü yürekleri yufkadır, kızmazlar kendilerinden başka kimseye, sevilme arzusu kör eder gözlerini, anlayamazlar onlara sevgi sunan kişilerin gerçek niyetini.

Hadi ama bizi yakından tanıyan dostlarımız, ailemiz, sevdiklerimiz bile neyi niçin yaptığımızı yeri geldiğinde anlamıyorken, hiç tanımadığımız birinin bizi anlamasını nasıl bekleriz. Her insan bir kitaptır. Her insan okunmaya değer bir kitaptır. Ama her kitap her okuyucuya aynı hissi yaratmaz, bazıları girişi okuyup kapağını kapatır, bazıları ise soluksuz çevirir sayfaları. Ama bilinmelidir ki eninde sonunda kitap bitecektir, okuyan bilecektir, tanıyacaktır, belki sevecek belki nefret edecek belki de hiç bir şey hissetmeyecektir. Önemli olan hatırada kalanlar değil mi? Bence kitabımız ellerinden düşse de bir köşede unutulup gitse de ismi düştüğünde akıllarına, güzel anılar canlanıyorsa gözlerinde, işte bu avuntu olsun bize. En azından kötü hatıralarda yokuz diyelim. Giden gitmiştir gittiği için kendi kaybetmiştir deyip biz yine en çok kendimizi sevelim.

Kendimizi sevelim, kendi değerimizi kendimiz bilelim. Bizim değer vermediğimize başkası değer verir mi hiç? Hadi özenelim en güzelini yazalım en güzelini çizelim. Sakın ha yanlış olmasın en güzeli derken, bizim için en güzeli, bırakın okuyucuyu etkilemeyi,  bırakın süslü kelimeleri, en güzeli hiç söylenmemiş sözümüz değil en güzeli özümüz...