Gece Konuşmaları

Gece isyanları harfsiz olur. Ne benzer ay parlaklığına ne benzer yakamoz halkalarına. Anlayanı nadir bir pazar malıdır gece isyanları. İşte öyle bir isyan kabarır senin gelişinle yüreğimde bilesin. Bilesin dedim de aklıma geldi sahi senin ruh okuman yazman yoktu değilmi. Ben bakmıştım da ardından sen tökezlemiştin yolda. Seni zor yetiştirdiler acili bile acillik olan o hastaneye. Bendeki isyan harfsizdi ve sen bilmiyordun. Arkadaşlarının parlak dudaklarından harfler çalıpta sesime yapıştırdın ve anlamaya çalıştın. Hala aklıma geldikçe katıla katıla nemleniyor gözlerim biliyor musun? Sen yan profil vesikası asayiş defterine sığmayan bir hırsızdın.Ben biliyordum. Şimdi sana sormak lazım kaça aldın o ödünç harfleri?
Artık sana söyleyecek bakışım bile yok. Sen karanlıktın ben gözlerim kapalı. Senden korktuğumu sanıyordun. Yanılıyordun. Ben sana kapatmıştım rengarenk bir hayale açık gözlerimi. Sen öcü sesi taklidi korkunla benim uçurumlarımda dehşet dileniyordun. Çok yükseklere çıktım ve sana baktım. Dağ sandığın o gölgen bile görünmüyor biliyor musun? Sana üzülüyorum aslında. Öyle ya sen ki koca bir yalanın baş aktörünü bile figüranlıkla suçlayan çömezdin. Artık sabah oldu. Git artık ey gece. Seninle konuşmak istemiyorum. Giderken karanlığını da koynuna doldur. Ben karanlıktan korkmuyorum bunu hala öğrenemedin. Ben senin yalnız duruşundan korkuyorum anlamadın. Düşün insan neden uyur, sen neden uzunsun?