isyan

Sevmek bi insanı ölümüne sevmek...onun için herseyi göze alabilecekken terk edilmek.gözlerinde sonsuzluğu gördüğün insanın senden vazgecmesi,seni bırakıp cekip gitmesi ve daha niceleriii.....
O zaman hissetiklerin ve ilerde hissedeceklerin belli değildir.aslında sen o zaman hiçbişeyin farkında değilsindir,hayatın gitmiştir bi kere ellerinden...
Belki ölmek öldürmek istersin.ama hiç bişey gelmez elinden.bedenine zarar vermek istersin hatta canına kıymak belki ama yapamazsın...sen bunları düşünürken ruhun coktan ucurumun kenarında intihara sürüklenmektedir.varlığın veya yokluğun,yasamak ya da ölmek artık senin için hiçbişey ifade etmez...ya ne bileyim beklide hayatını resmen endekslediğin kişi artık yok ve bu yüzden hayattan bi beklentinde yok.
Etrafındakiler,yasamak vs.vs.vs. cekilmez acılar verir sana.hayatın ellerinin arasından gitmiştir bi kere.hiçbişeyin geri dönüşü yoktur ve olmucaktırda senin için...


Ruhun,bedenin,yüreğin kısacası son anda bile hala seninle olan seni çevrene benimseten,hatırlatan herseyinle, umutlarınla, hayallerinle; hayata, aşka, ayrılığa, sevgiye, nefrete yani senin kendinden gecmeni sağlayan herseye alayına isyandadır..
Şimdi düşün bakalım sen neredesin???
İyi kiler mi var keşkeler mi var hayatında???
Seninde isyan bayrağını cektiğin günler oldu mu???

BEN O UCURUMDAYIM VE ALAYINA İSYAN EDİYORUM TÜM VARLIĞIMLAAA!!!