Özledim

Say ki kitaplar senden geldi …Öyle özenli paketlenmiş ki öyle güzel ,öyle ciddi. Yarın da senden okuyacağım …

Hayat geçiyor içimde, özlemlerle….

Çağıran sensin, özleyen ben…

Yanık türküler de ağlatmaz oldu , gözlerimde yaş mı kaldı ?

Sen de başka bir özlemsin içerimde

Her gün gözüm yaşla ,zihnim senle dolu ;şarkıda,türküdesin, yazıda,kalemdesin,rüyamdasın kimi zaman…

Uyanıyorum ,a r/nıyorum seni… rüyamda gördüklerimle yaşıyorum kimi zaman…

Özlüyorum bir tık yanımdasın ,bir tık ötemdesin, bir tık diyemeyeceğim….Tık tık eden kalbimdesin…

Elinden tutup gezmek istiyorum yine buralarda…Ve merak dolu gözlerinle ;sağda solda onarılmamış yer, duvar, yol üzerine şaşırmanı ve konuşmalarını özledim.

Özlemek ne kadar güzel ve anlamlı bir söz…Söz demek bile ne kadar da hafif kalıyor duygularımın yanında…

Özümle ,benliğimle, tüm kendimle olarak ÖZLEDİM…İçimdesin ve bu özlem öyle böyle anlatılabilecek bir şey değil. Özlemişsen ,özlemenin anlamını biliyoruz belki de…Gerçek empati bu mu ? Öyleyse hiç birimiz empatik değiliz,ya da başka bir deyişle yaşantılarımız kadar empatikiz…Bilmiyorum.

Minik bir kedi de özleyebiliyor. Minik adımlarıyla yanınıza geliyor, konuşamıyor, anlatamıyor ama acıkmışsa bile miyavlamadan bekleyebiliyor…Ve bu beklemeyi kucağınızda uyumak suretiyle ya da yüzünüze bakarak geçirebiliyor. İşte kedi kadar anlatımsızım sızılar içinde…

Ben de özlüyorum… Çünkü içimde sevgisi…”Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor” diyor ya Attila İlhan “Ben sana mecburum şiirinde…”bende de o hesap .Anlatamadım…Ancak özlüyorum.

Özlüyorum bir tık yanımdasın ,bir tık ötemdesin,bir tık diyemeyeceğim….

Tık tık eden kalbimdesin

Bir gün o da tık demeyecek… / 25.09.2025  hea