Büyük İnsan

O yüksek insan unutulur mu? Bu gün vatan topraklarında özgür olarak yaşıyorsak bunu Ata'ya borçluyuz. Bayrağımız onun sayesinde dalgalanıyor.Şöyle yaptığı uğraşlarını düşündüm. Ya olamaz böylesi. hizmetlerini saymaya kalksak altından kalkamayız.Vatanı kurtarmak yanında neler yapmamış ki.Saymaya kalksak aklımız durur. Ne kadar övülse az gelir. Kısacık olan hayatına bu hizmetlerini nasıl sığdırabilmiş.Düşündükçe gözlerim yaşarıyor. Yazarken ellerim titriyor.Dinimizi bile kutsallaştırıp alet olmaktan kurtarmıştır. Seni nasıl unuturuz Atam! Çok yönlü yüce insan.Senin hakkını inkar edenler nankördür. Seni saygıyla anıyor.Göz yaşlarıyla takdir ediyorum. Öğrencilerimi Atatürk'ün sevgisiyle yetiştirdim. Bu açıdan kendimi çok mutlu hissediyorum.

Ata'ya sevgim çok küçük yaşlarda başladı. Çocukluk evimizin önü geniş bir alandı . Pazar günleri piknik yeriydi. Akasya ağaçlarının altında yemyeşil çimenler üzerinde halk piknik yaparlardı. Diğer günlerde marşlar söyleyerek askerler gelip talim yaparlardı. Onların gelişini bekler dururdum. Marş söyleyerek gelirlerdi.Marş sesini duyar duymaz dışarıya koşardım. Talimleri bitinceye kadar onlara kapı eşiğine oturarak bakardım. Arada bir içeriye gidip duyduğum heyecanı anneme de yansıtırmışım.
aslan gibi harp ediyor,
Atatürk'ün askerleri der, yeniden dışarıya çıkarmışım . onlar marşlar söyleyerek gidişlerine kadar beklerdim.
Çocukken bayramlar dini olsun, milli bayramlar olsun daha coşkuyla kutlanırdı. Bayram yerine giderken elimize geçirdiğimiz bayram harçlıklarıyla salıncaklara binilir, karsambalar,şekerlemeler alınırdı. Her çocuk parasını istediği şekilde değerlendirirdi.Ben harçlığımı bu gibi şeylere vermezdim. En çok sevdiğim nasip çekmekti. Nasip çekmede en çok gözüme takılan Atatürk'ün baş büstüydü. Neler yoktu ki, her türlü oyuncaklar çikolatalar çeşitli kutular. ütüler,saatler .Tüm paramı nasip çekerek harcardım. Bir türlü büstü çekemezdim eve üzgün olarak dönerdim.Ah bende şans mı var ki; Atatürk çıksın derdim.