Aynı Sahneydi Gidişin

yine yağmur yine son bahar
yine yüzümde yokluğun
ve yine seni kaybetmeyi oynuyordu mevsim

aynı sahneydi gidişin
dalından kopan yapraklar söz dinlemez fırtınalar
hayat neyi söyler bize neyi anlatır
hangi cezayı öder bu aşk
hangi çamurlar kalır üstümüzde

şimdi yoksun...............
kim uçurur haberini bu anın
sana kim anlatır üşüdüğümü

bilemessin// sen gittin

doldurup yokluğunu kadehlere
sarhoş ettim kendimi
taşınan dudağıma// sen oldun yudumyudum

hangi kaderdi bin kere küfrettiğim
bilirsin........
ağzımı talihime bozdum hiç gülmeyen

seni onutuyorum//belki yalan söylüyorum
belki kendimden saklıyorum bendeliğini

aynı raflarda duruyor düşlerim
uykularıma dizdiğim sen
açıp bakmıyorum yüzüne
solgun sayfalarda dünü anlatır gibi bakıyorsun

zaman çalmış renklerini mazinin
ressam griye çizmiş bizi
biz kurşuna dizilmişiz kalemle