Bahar Gitti Sevgili

Ne zaman soluklansam nefesime
Şehrin tüm aynaları
Yüzüme bakıyor

Şizofren çığlıklar susturuyor sokağın delisini
Yelkovan kaçışırken geceden
Ve kovalarken ölüm, yaşam ile ince çizgiyi
Bıçak sırtı hayaller düşüyor
Güz'e saklı son çürük tomurcuktan

Bahar gitti sevgili
Musallaya yatırıp o çiçeği

Ak sakallı iklimler tünedi
Çığırtkan ispinoz yamacına

Gel, kutsanmış bir çınara yaslanalım
Başucumuzda çaputlar
Bildiğimiz tek duayı ezberletelim kadavralara

Ölü kuşlar söylesin o ilahi ezgiyi
Kefene sarılırken şafak

Kadehler kırılsın küfeler dolusu
Güneşi tutup o metruk kayada
Ecel eşeleyelim
Nadası sürgün edip karşı yakaya


Tek taşlı yaslar takalım parmaklarımıza
Terkimizde mistik bir rüzgâr
Gayri meşru hayaller doğuralım
Katledip son karınca yuvasını ...