Ben Hiç Ölmedim ki

l

Annem öldü benim

İki kere öldü hem de

Babam bir kere öldü

Yalnız öldü üçü

Ayrı zaman 

Ayrı yerde

Yoğun bakım ünitesi eşliğinde

Ne öldüklerini bildiler

Ne mezarlarını

Boğazım düğüm oldu

İçim kan ağladı 

Gözlerim kurudu da

Bir ben hiç ölmedim

...

Bilcümle geçmişim öldü benim

Kardeşlerim

Arkadaşlarım

Ahbaplarım

Akranlarım

Akrabalarım

Hatta kahramanlarım bile öldü benim

Şöyle doyasıya sineye çekip kokusunu

Sevemedim adam gibi hiçbirini

Ben hiç ölmedim ki

Nereden bileyim 

Birden bire 

Yitip gideceklerini

...

Kahvede kağıt oynuyordum

Arkadaşım Naki Önder şehit düşmüş dağda

Duymadı bile ruhum

Sonrası tarifsiz

Balkonda kaldı sabahlayan sohbetlerimiz

Ama ben daha önce hiç vurulmadım ki

Ateş düştüğü yeri yakar

Kurşun gövdeye girince

Ah yandım anam 

Denirmiş

Nerden bileyim

ll

[ Bir kadın, tanımadığım, bilmediğim bir kadın... Atmış kendini beşinci kattan... Takılmış üçüncü kattaki uydu anteni direğine bacağı... Nasıl ve ne ara olduysa iki eli ellerimin arasında... Kadın, anten direğine asılı kalmış bacağından, bacağında kocaman delik. Bense bilmediğim, fertlerini tanımadığım bir evin balkonundan sarkıyorum... Kadının hayatı avuçlarımda... Ha düştü, ha düşecek kadın...Terden kayıyor bilekleri... Ben korkudan, kadın utancından bakamıyoruz yüzlerimize... Ama elleri sımsıkı tutuyor bileklerimi, pişman ve hayatımı bana geri ver der gibi sarıyor bileklerimi... Bir iki kelime sarkıyor dudaklarımdan ona doğru: "Korkma! Ne olur korkma! Bırakma ellerimi!" Kadının yüzünde kırmızı bir tebessüm; sessiz, umutlu... Peki anlamında başını sallıyor, gözlerinde sessiz sedasız yaş... Kadının elleri sımsıkı tutuyor bileklerimi... Benim ellerim onun bileklerine kenetli...

Tıpkı denizde boğulmadan kurtardığım diğerleri gibi.. Tıpkı yoldan geçerken denk gelip kucaklayıp hastaneye taşıdığım, üç yerinden bıçaklanmış genç gibi... Tıpkı inşaattan düşen işçi ve neden bilmem bir şekilde hayatına dokunduğum tanımadığım insanlar gibi bakıyor kadın bana... Çaresizce ve "Tek çarem sende..." Der gibi...

<>

Ve en sonunda, üç kişi bir anda, zor bela çekip alıyoruz kadını içeri... Daha önce de ölümle burun buruna gelenleri gördüm çok... Oradaysam, hayata dönmeleri için el verdim hep... Ama hiç biri bu kadar sarsmadı beni...

O gece, o tanımadığım o kadın düşmedi yere... Ama dakikalarca yaş düştü gözlerimden hıçkıra hıçkıra ve gizlice... Bir daha da görmedim kadını...

Ve ben o anları hiç unutmadım senelerce...

Halbuki, o tanımadığım kadın düşse ve ölseydi ben bilmeden... Farkına bile varmayacaktım hiç... Hıçkıra hıçkıra ve gizlice ağlamayacaktım da kesin... Belki bir gazete haberinde görecektim onu, intihar eden nice kadından birisi olacaktı işte o kadar... Sonra ekonimi sayfasına bakacaktım muhtemelen...]

Ben daha önce hiç düşmedim ki gökten

Hayat iki elin arasındaymış

Nerden bileyim

lll

Kadınlar

Kızlar öldürüldü dostum sokak ortasında

Ya bacaklarından aşağısı kanlıydı

Ya açık giden gözlerine doğru gövdesi

Bebekler öldü uykusunda

Çocuklar öldü kurşunlarda

Gençler öldü dar ağacında

Gözleri hep açık

Gözleri hep göğe bakımlı

İçim burkuldu da

Unutuldu onlara olup 

Bana olmayanlar

Ben daha önce hiç ölmedim ki

Nasıl unutmayayım

...

Yukarıdan ölü kuş bedenleri yağdı 

Balıklar zehir kustu

Ormanlar öldü dostum 

Dost bilinen tüm canlarıyla

Ormanın canı çıktı

Can havliyle ateşler içinde

Cayır cayır yandı bitti kül oldu

Oldu da

Eser kalmadı esintisinden

Bedenim ateşte pişmedi

Yanıp can çekişirken

Feryad etmedim ki hiç ben

Ateş kül edermiş bedeni

Nerden bileyim

.

Dağlar da öldü

Dağ gibi buzullar da dostum

Yok oldu koskoca doğa

İçim yandı 

Ruhum ağladı da

O kadar çok öldü ki dünya

Başıma yıkılsa da

Yanlarından geçer gider oldum ölenlerin

Ben hiç erimedim ki

Doğa yok olunca ben de yok olurmuşum

Nerden bileyim

lV

Mazim öldü benim dostum mazim öldü

İçim bile öldü

Hatta ölüp ölüp dirildim de

Yine de geçip gittim ölümler önünden

Ben hiç ölmedim ki

Ölenler öldüğüyle kalıyormuş

Neden gitmeyeyim

V

Ben hiç ölmedim ki

Hayatın ölümden 

Ve umursamamaktan ibaret olduğunu

Nerden bileyim

Vl

Sizler de hiç ölmemişsiniz ki

Benim gibi

Sadece içiniz burkulup

Zorla yutkunarak okuyorsunuz belki de

Burada yazılanları şiir niyetine

Ancak bu kadarız işte