Bir Varmış Bir Yok Olmuş

Sus
İçim kırılganken, henüz düşürmeden sofraya üzüm tortusunu
Uykumu çalan gözlerim
Şarkımı gömüyorum

Umuda düşen
Zelzelenin artçıları sallarken beşik gibi şafağı
Nihavent bir masal anlatıyorum çekirgelere

Bir varmış zeytin karası düşler
Bir yok olmuş
Gece gamzelerini gömerken, garipler mezarlığına

İlahi sesleri susturuyor
Karanlık iniltileri

Keşke
Kulakları sağır eden şehir gürültülerinde kaybolsaydım
Kör olaydım poyrazın kıyametinde keşke

Düşmezdim
Fay aralıklarına şaşkınlığın
Acıtmazdım yürek yırttıklarını

Issızlığım
Gölgemdi oysa
İklime saklanan güz misali
Dökülürken ömrüm

Biriktirip ihanetleri
Heybemde ağırlaşan vahametim
Ve inkârım

Yine ayaza
Ayak sürüyorum...