Bu Dem

bu dem
müptezel bir sabaha düşen,
ilk kuş ötene kadar ıhlamurda

şafak firarda inadına
zulasında ışık,

nefsimizi çalacak hüznümüzün üzüm tortusu uzak
akşamın ilk gürültülerine saklı meyhane

günü mü örtmeli
yoksa ömrü mü beyaz bir patiskaya sarılıp

ey gecenin sahibi
söndür bu gece ışıkları, vurgunlara
denizin feryadında uyandır matemini yetimler aşkına

ıssız gölgelerde yeşert
mor tomurcuklu yıldız kırıntılarını

yeniden yak
yeniden yansın gökyüzünde o perde

müptela ışık doğsun kasıklarında sancı
o kör noktada

göz bebeklerini uyandıran
eylemin

ve
o çatıdan yeniden yağsın
kuş kanatları...