Doğmak Ölmektir Birazda
Rutin ziyaretini sürdürürken saçımda rüzgâr,
yaramaz bir çocuktur Marmara.
Rahat durmaz muzip dalgaları,
çıplak ayaklarımda oyuna başlar.
Zaman dörtnala koşarak geçer bu şehirden,
laf dinlemez.
İçimdeki çocuk büyür,
doğmak , ölmektir yani birazda.
Yorgun silüetli şehrin son bulutları,
gizemli maviyle sevişirken günbatımında,
gece kuşanır siyah entarisini,
fütursuzca döker pembe düşlerimin boyalarını.
Hüzün ilişir o dem suretime,
çığlık çığlığa martılar gider.
Ben gitmem,
Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
yakamoz ahhhh görmeyeli uzun zaman oldu bir an gözümün önüne geldi
doğmak ölmektir birazda ne kadar doğru bir söz 🤐🤐🤐
kutlarım şair👍👍👍👍👍👍
Denizde yakamoz dansı, Ben sahilde delişmen. Gitme kal, Neyi değiştirir gitmen. Hiç değilse bedeva, Şu düşler delisi dansı seyretmen..... ..................... Bir Pamukçu güzelliği...Okunan... Sağolunuz...sevgimle....
ve ölmek ....doğmaktır yeni bir mekana 🙂 sonsuzluğa...
gecenin siyahı kalkınca , pembe düşleriniz yine sizinle olacaklar unutmayın ! tebrikler 😙
Hüzün ilişir o dem suretime, çığlık çığlığa martılar gider. Ben gitmem, Zira birazdan başlayacaktır yakamoz dansı.
geç kaldım kusura bakma bir incide ben takdım şiirine her zaman yüreğimdesin,sevgilerimle...
Haklısın Nebile can, doyum olmazdı seyrine bir sıcak çay veya kahve ile hele.Şiirle ve sevgiyle