Esrik Yağmurlar

kavuşmamızın yazı olmadı ki 

ayrılığımızın kışı başlasın...

uzuyorum mısraların düşlerine sinmiş
bir korkuluk gibi
gecenin günahkar teninde
hanımeli sarmış sokaklarında aşkın
yaralar açıldı
şelpe vurulmuş bağrımda
çıkılmaz bir yol
yıkık ve sancılı bir ova
omzumda figan dolu 

bakraç yüklü bir kadın

saklı söğütlerin masumiyetini
hangi rüzgar çaldı ki
ıslığıdır şarklı bir bozkırın kavruk dudağının
bu  yâr.eler  çözemez
bağrımıza atılmış düğümü gülüm
esrik yağmurların hüznüne katık bir sevda 

bu sevda
kaç güzün moraran dudağına
kalbimi mühürledi
al teni tenime değmemiş gözlerini
kırkıma kırk yamalı bir hüzünle girdim
şu dar ı mansurun ocağına

yaratılmamış bir düşünceyi
eyleme hazırlamak kadar
tehlikeli bir oyun sevdam
kirpiklerin dedim
kaç muson taşıdı ç.ölüme...