Her Köşesi Yalnız

gün verdiklerini geri alınca başlar kuşların senfonisi
cıvıl bir hüzün kaplar
yüzünü astığın dört duvarı

ay doğar da göğsüne
son yıldız değiştirirken yörüngesini
yitip giden cana takılır gözlerin

her köşesi yalnız
her köşesi loş sağırlık

ibresi tufan pusulalar vururken çivisi çıkmış tekneleri
katil mavilere sarılır
yeke

nereye savrulursan
kim nasıl üflerse

efelenirken bir tutam poyrazın ilk nefesine
hani o sonbaharın
hani o son asi yaprağı misali, düşmeden
kıvılcım gürültülerine

misal,
yanmadan hayal
dönmeden tüm renkler gül kurusuna