İki Kişilik

geçer diyemem içimdeki sancıya
geçmez bilirim böyle sert vurulunca

Söz düşmüşken sükûta
İndirmeli perdeleri
Ve akşam başlamalı az efkâr, az peynir koyunca masaya

hüzzam rüzgar sızmalı pencere aralıklarından
üşümeye başlamışken haziran
kumru ezgilerini söylemeli
titreyince dudakları şarkının

başı dönmeli
kitabın başlığının
ne yazılacağını bilmeyen bir roman başlamalı

iki kişilik öykü
ya da

karanlık koymalı adımı
zindan olsun adın


kirli lambalar asılsın
baş ucumuza yarı karanlık

kör bir kalem
köhne bir defter

öyle vursun ağrımıza
kör bıçak gibi derin
sert poyraz ağırlığınca


geçer diyemem içimdeki sancıya
geçmez bilirim böyle sert vurulunca...