Kelebek Katliamı

Papatyalar açmış parmak uçlarında,
Ufuk çizgisi şakaklarımızı okşamış.
Umut bu güvercin kanatlarında,
Gün batımını dolaşmış.

Kalp atışlarım yakamoz sırtında,
Heyecanıma dolunay şaşmış.
Bedenim on sekiz, ruhum kırkında,
Gökyüzüm kararmış.

Kelebek katliamı var kulaklarımda,
Her bir kanat ölümden kaçmamış.
Cesetler yığılı kalbimin sokaklarında,
Bu şehirde canlı kalmamış.

Kıyamıyorum papatyalarına dokunmaya,
Tan vakti güneşi saklamış,
Kelebekler korkar, kalbime konmaya
İçimde bir yıkım alışılmamış.