Koltuk

Eski bir koltuk da çürüyorum,
Göz kapaklarıma, gün batımı birikmiş.
Yorgun argın can veriyorum,
Onlarca söz, kulaklarım da birikmiş.

Bu defa yalnızlığım la ölüyorum,
Çok susmuşum, ağzımda dobralık birikmiş.
Perdem düştü gözümden, artık görüyorum,
Suratlar da, maskeler birikmiş .

Çürüyen omuzlarım nasır kaplı,
Biriken yükler, nefesim ..
Koltuğa yaslı başım
Yavaş ölüyorum işte, yok telaşım.