Paydasına

ve
paydasına yıkık bir şehir düştü
Müzmin zamanın

çığlığına üşüştü
akbabalar

kem gözlü hayal kuruldu
şeytan sofrasında ekmek artıkları
nazarı atıp tavan arasına kozalara sarıldı ömür

sokakların efeleri asıldı çakılarına
korku eceli yendi
asma koruklarında

çakallar ağladı ilk kez
kırlangıç ölüsüne

ilahi bir sessizlik yağdı
yağmur yüklü
toprağın kuru demine

bağdaş kurdu hüzün
o gün çam gölgesine
kozalaklar sitem etti gecenin sahibine

şirke düşmüş zikirler başladı
soyunup anadan üryan, geçmişe
meleğin gözlerini bağladı zühre
zühre utandı

kiliseleri dirildi çıkmaz araların
zangoç nihavent bir fasıl başlattı
çan sesleri besteledi o son güfteyi

zelzele içerken
şifa niyetine şehri



ve
paydasına pejmürde cesetler düştü
Müzmin zamanın...