Yağma

yağma
zifir olmuş her yan
o yol çirkefe bulaşmış, kaldırımlar fahişe artığı zaman
başka iklimlere dökül nisan
adını kirleten şu topraklardan bas git
mavi gözleri ıslat
varsın ağlıyor desinler

desinler ki kara mevsimin çocuğu geldi
çamaşır teknesinde yıkasınlar saçlarını, servi sabunlarıyla
varsın düşsün gözlerine köpük sancıları
son kez ağlarsın belki kaynar sularda gusül alırken omuzların
kıyama dururken son kez
musalla önünde
kıblesi meçhul rükûda silerken hafızanı

tanrı saçlarını okşarken sen eğilince loş bir mabede
ilahiler susmaya başlayınca
ve kandilleri sönerken o taş duvarların
duanı bitirirsin

cenneti kovalar içindeki feveran
cehennem ateşiyle kucaklaşırsın
günahı inkar etmeden
ve yanarsın sırat iplerini koparıp
ebabile kulaklarını tıkayıp....