İnanmıştı Devrimlerine O Kadın
İlk nefes aldığı,
Bir Anadolu köyüydü,
İlk ağladığı,
İlk asıldığı ana memesine.
Büyürken kayısı bahçelerinde,
Ne canlara nur olacak,
Bilmiyordu.
Hedefi devrimleriydi hayatının,
Ya öğretmen,
Ya da öğreten.
İlim irfan derken, bunun uğrunda,
Geçti yıllar, şehir şehir,
Gençlik geldi kapıya.
?Kız hadi gel, seni özledik?,
Yalanıyla çağrılmışken sılaya,
Ana birden söyledi;
?Aha bu adam senin kocan olacak?,
Dendiğinde isyanı töreyeydi.
Devrimleri, geleceği,
Dolaştığı şehir şehir mesleği,
Melekliği,
Elbette devam edecekti.
Evliliği, öylesine başlamışken,
Kâbus dolu geceler çıkmadı sabaha,
Kavgasız, gürültüsüz.
Morluklar, mutsuzluklar,
Sevgisizlikler.
Ya devrimleri,
Unutulmuştu karanlık gecelerin derinlerinde.
Uzun yıllar sen ben kavgasıyla,
Mutsuz, çaresiz.
Böylemi geçecekti ömür.
Asla,
Asla tabi.
İsyanı mutsuzluğaydı,
İnsanlığaydı,
Özlemlerine kavuşmayaydı,
Hayat zaten yarı yoldaydı.
Yıkılası tabuları yıkmaya ant içmiş,
Mutluluğa koşmaya başlamıştı.
Yaşamıştı kader dur diyene kadar,
Hayatının ilk sevdasını,
Kader işte,
Dur demişti ansızın.
İlk adım özgürlüğe,
Yıkılması gereken yuvayı bozmaktı,
Devrimlerinden biriydi,
Özgürlüğü için bazı şeyleri feda etmek,
Mutluluğun ilk adımıydı elbet.
Yolun yarısı geçmiş,
Heybe dopdolu yaşamsal deneylerle,
Bir daha mı mutsuzluk,
Asla.
Sadece SAYGI,
Sadece SEVGİ,
İstediğiydi.
Ruhunda huzurla koyuldu yola,
Aniden, bir koca yürek,
Acaba ha, inansa mıydı,
Denemeliydi gözleri ışıl ışıl koca yüreği,
Ve denedi.
Sevdi, çok sevdi,
Damlalarını bıraktı sevinç dolu yüreğinden,
Yanaklarına,
Omuzlarına,
Yerlere,
Topraklara.
Korktu, korktu eski yaşadıklarından.
Sevindi daha sonra,
Gün geçtikçe gördü ki,
Devrimlerinden, SAYGI ve SEVGİ yi bulmuş,
Yaşıyordu.
Mutluydu, huzurluydu,
İnanıyordu.
Tek dileği kalmıştı yaratandan,
Sen yok, ben yok, BİZ olmuşken artık,
Daha uzun yılları tüketmek, geçmişe inat.
Mutluluğu kaybetmemek yani,
Yani sevilerek sevmek,
Yaşamak yani,
Yani, sadece yaşamak.
22.07.2009.İstanbul
::::: Şiirdeki kahramanımın şahsında, saygıya, sevgiye değer veren, inanan, mutluluğu hak eden tüm kadınlara armağanım olsun.
Selam sevgi ve saygılarımla.:::::
Sevgi, sevmek ve sevda şairi Yaşar abim yine sevdalı sevdalı döktürmüş şiirlerini...
Güzel bir şiirdi ...
Saygılarımla...
mükemmeldi içerik açısında..
sonunda o kadar sevindim ki..
bir töre cezasını okuyacağım diye çok endişelendim..
mutlu bitmeli bu şiir diye düşündüm
gözlerimi kapattım bir an
okumaya devam ettim sonra..
inanın çok sevindim..
çok anlamlı bir hediye
kadının sevgisinin devrimleri..
yüreğinize sağlık gönülden tebrikler..
biz türk kadınları zaten sevgimiz vede saygımızla devrim yaptık varmı türk sultanları kadınları gibisi.çok güzeldi.bu dizelerin bir abimizin kaleminden dökülmesi kadarda onur verici bir şey olamazdı elbeyüreğinize sağlık tebrikler👍👑👑
Kadına doğduğundan beri ona biçilen roller ve toplumsal ahlak içerisindeki şartlanmaları, kadını ortası olmayan bir hayata hazırlasa da Belkide en başından beri belliydi kaderimiz
Ve aslında hepsi birbirinin aynıydı. Ufak şeylerle mutlu olabildiğimizi göremedi kimseler.
Ama mutluyuz biz. İçimiz yanınca ağlayabiliyoruz. Erkek dünyasının savaşlarında en çok yıprananlar olsak da. Bu savaşların ve bu kavgaların nedeni de hiçbir zaman kadınlar olmadı silah tutmayı biz öğretmedik onlara... Biz ağlamak ister miyiz yitik canların ardından
Dedim ya mutluyuz biz Çünkü, Biz bu mucizenin gerçek tanıklarıyız Niye mi? Toprağa can veren su gibi, dünyaya biz can veriyoruz
Dünya bizimle renkli Aile olmayı seviyoruz
Geride veya ileride olmak değil, Yan yana anlamlıyız
Bağımlı bile olsak, özgür ruhluyuz
Ve her yaşta öğrenmeye açık Biz k/adın-ız
Şiirinizi okuma imkanı bulamayan tüm kadınlar adına aldım armağanınızı Sevgi ve saygılarımla..
İşte Yaşar Abime yakışan bir şiir...
Tebrikler abime...
yüreğine sağlık abim benim