O

Kâinatın bütün mavisiyle baktın
Ve gördüğümüz rûyayı sen yarattın

Sıska öküzlerin sayılan kaburgaları
Körük gibi indi kalktı toprak yollarda
Çarşı pazar zerzevâtı değil
Milyon bebenin krom emziği taşındı
Sefillerden sefil, asillerden asil kağnılarda

Pek silik yorgun patikalarda
Herkes gülerek yürüdü ölüme
Çünkü herkes emindi;
Değecekti öldüğüne

Bilemezdi bu sert dağlar
Kırmızı atlas kumaşla kaplanacağını
Deri çizmelerin izinden
Bir cumhuriyet doğacağını

Çünkü kapkaranlık dehlizlere sıkışmış
Yaşayan cesetlerdik
El nanıyla çürür
El diliyle çilerdik

Sonra sen açtın kapısını mahzenin
Yağdı üzerimize ışık
Biz üzerine yağdık
Ölüverdi bin yıllık karanlık

Bu memlekete
Balkanlar'dan bir kez sıcak geldi
O da fazla durmadı
Otuzsekiz'de gitti...