Şegaf

gitme
zamanı mı rüzgâr olmanın
gidersen, dağılır kentimin sokakları
kendimi tanıyamam özlemin aynasında

gidersen
sızım sızım megalomanır yaram
yüreğin ağrısında seyyah olurum
gecelere yediveren hasret mürekkebi
suyun nefesinde boğulurum

kal yüreğim rüzgârı
Fırat suyunda soğutulmuş hasretim
kana kana
yüreğim teninde özlemşir sevişmeler
şarap kadar kırmızı özlem

rüzgârına
uyan ey zikredilen rû ayn
nakkaş tutuşmuş yüreğim acıdan
ağlama duvarı sancaktepe sancılar
sardım tütüne içimi yamar
gel denizin yakamozuna
yedi düvelde, düvel
göğüsüme monte edilmiş acılar

susturma!!
birikir göğsümün şafağına
silisi olmayacak yağmurun kirintisi
geçer elbet kalınırsa bir asi rüzgâr

kalbin ocağında demlenir
dudağım mahkum harflere ezber
demli bir çayın acılığıyla hasret
hüzün yırtıkları dikerim kentlere
eylül sancısından
kopar krizantem çiçekleri
olası göçler göğün mavisine

şimdi
Rodrigo’nun gitar konçertosu çalar
asi rüzgâr