Çarklar Ve Dişliler
Hayatta kalmayı başardığım her gün için
Tanrının kalbine bir çentik daha atıyorum
Sadece kendim olsam çoktan vazgeçerdim
ama
Yapamam
Çarkları döndürmeye gelmişlerin adınadır çünkü bu tehlikeli isyan
Biliyorum her an gırtlağımı sökebilir tanrı
Hatta bir nefesiyle
Kanımı bile akıtmadan oracıkta öldürebilir beni
Bedenim değersiz bir çöp gibi parçalanıp atılır
Adım ise silinmeye mahkum edilmişlerin kayıt defterine yazılır
Bir hiç olurum
Birkaç damla yaştan öteye geçemeden
Göçüp giderim bu düzlemden
Ama dedim ya
Sadece kendim için olsa çoktan vazgeçerdim de
Ufacık bir boşluğu bile kaldırmaz isyan çarkları tanrılarla savaşırken
Düzeni kökünden söküp atanlara imrenmiyor değil aklım
O akıl ki bana tanrı tarafından bahşedilen oyuncağım
Sanki beni oyalamak için ellerime tutturulmuş
Çoğu zaman kolları bacakları ortalığa saçılıp
Sonradan sonradan hor kullanılmaktan yalama olan
Gariptir ama garip olduğu kadar da gerçektir ya
Kurtuluş adına verilen bu hediye
Beni aydınlanmadan uzaklaştıran bir tuzak oluyor çoğu bazen
Peki ne yapmalıyım
Ortada bir savaş var belli
Elimde ne ilahi bir savaş baltası var
Ne de kutsalları bile öldürebilecek bir kara büyü
Düşünüyorum
“Aman aklını kullanma sakın” diyor içimdeki şeytan
Şeytan bile bunu söylüyorsa
Öylece durup bir süre düşünmemek lazım cidden
Ah kendimi terk etmek istiyorum
Ama yapamıyorum
Hem düzenin çarkları dönmeli
Hem de isyanın çarkları
Düşünüyorum bir an
/ içimdeki şeytanı susturup/
Sadece bir dişliyim sanki nereye gitsem
Hem gitsem ne olacak
Daha önceleri de çokça denedim
Her seferinde kuzu kuzu geri dönmek
Herhangi bir çarkın dişlisi olmaktan daha beter
Hep gidebilme hayali kurulur
Gidilir mi? Tabii ki hayır.
Çünkü bizi bağladıklarını düşündüklerimiz var
Oysa yoklar! Hiç olmadılar, biz var sanrısına kapılıyoruz daima...
Çoğumuzun, genelleme de olabilir tabii ki
Ödü kopuyor yalnız kalmaktan, tekrardan sıfırdan başlamaktan
Yeni arkadaşlıklar dostluklar kurmaktan, yeni bir işe başlamaktan
Ve olduğu yaşa kadar edindiği tüm tecrübeleri, yaşanmışlıkları bir kenara koymaktan.
Bir insan, kendine zararı olduğunu bile bile o düzenlerin, konfor alanlarının dişlisi olmaya devam ettikçe
Bu temenniler hiç bir zaman, iç huzura erişemeyecek.
Bir bir kendine yüklediği yüklerinden kurtulmalı insan
Kurtulmadıkça, ilelebet devam edecek bu çarkın bizleri azar azar fark ettirmeden aşındıra aşındıra yok etmesi
Kurtulan var mıdır dersen eğer, belki de o sensindir! Ya da ben kim bilebilir ki bunu, başka bir şiir de yeniden karşılaşana kadar...
Menekşe çok beğendim ;)
Tebrik ediyorum seni. Çok iyi bak lütfen kendine
Bir dişli nereye gidebilir ki, küflenip çürüyecek. Geri dönemez bir defa giden, giden aynı kalabilir mi döndüğünde. Akıl bir oyuncak anlatımı çok güzeldi benim için nesildaşım ama görünmeyen ile oynamak delirmek gibi bir şey:)) Şeytan her ise, zaten başına ne geldiyse düşündüğü için gelmiş, insanlar; şeytanla kibri birlikte zikrediyor lakin ne kadarı doğru bilen de yok, bildiren de. Uyma Kör Şeytana... la gardaş şeytan ne tanrı ne melek kim cin niçin--- kem küm kem küm.
Nesildaşım biz çok yaşamayız bu kafayla..:))
Saygılarımla efenim, eksik olmayın. sıcakta kavrulmayın soğukta donmayın.