Bir Masal Daha Anlat
Huzuruna çıkınca çiçeklenen tenimin utangaçlığıyla kaçırıyorum bakışlarımı senden.
Bakamam ki gözlerine, içimdeki ateş ikimizi de yakar.
Gitme...
Bir masal daha anlat bana. Sabah olmamışken henüz karışmamışken aydınlığa, biraz daha anlat ne olursun, beni yollama uzağına.
Böyle değildim ben…
Yollara olan bu zaafım senin yüzünden. Tuzağına düşmekten keyif aldığım bu esaret, içinden çıkmamak için uğraştığım bu sefalet, hepsi senden ayrı kalmaktan. Sen varsın diye içinde cümlelerin, olmazlara bile karşı koyamamam.
Hadi bir masal daha anlat bana güneş tenimi kavurmadan.
Seni bekledim...
Zamanı durdurdum sen görmedin. Geleceksin umuduyla, çivilerle tutturulmuş bir geceye takılıp kalmışken ben...
Sen gittin…
Masal bitti dedin...
Bir kerecik, kısacık bir an bile, arkana bakıp beni görmedin.
Sustum...
İnsan gölgelerle konuşamıyormuş anladım. Konuşabilse çığlıklarımı duyardın.
Ama...
Bilmedin uykuya hasret kalan düşlerimi, acımı, özlemimi…
Ben yine sustum, derin bir boşluk gibi yuttum içimden taşan ızdırabı.
İçten içe bildim belki de, bu yüzden yüksek sesle söylemek istemedim…
Senin beni bilmek istemediğin gerçeğini hep erteledim.
Denedim...
Vazgeçtim sanma, denedim aklıma gelen her yolu...
Anlamların yerlerini değiştirdim. Tüm gitmelere gelmek dedim. Kendi cehennemimden keyiflendim. Her ezberimi bozup, sil baştan hepsini yeniden düşledim.
Yine de seni gittiğin o yerlerden geri getirmeyi beceremedim.
Ne olursun bir masal daha anlat bana, gidersen geri gelmezsin sen, bilirim.
Direndim…
Yürüdüm amaçsız yollarda, şehirler ezdim, günleri öldürdüm, tüm tabelaların yönünü kendime çevirdim.
Bekledim…
Bekledim bana gelmeni...
Bekledim, sanki asırlar geldi ve geçti ama bir tek sen gelmedin.
Direndim, silinmesin diye sesin kulaklarımdan, başka hiçbir insan sesini zihnimden içeriye geçirmedim.
Ama zamana yenilirmiş insan, ben bunu da yaşayarak öğrendim.
Hadi bir masal daha anlat bana ne olursun, sesini zihnime iyice kazı ki zamana yenilmesin.
Değiştim...
Sabrıma zulmetmeyi istemezdim. Beni ayakta tutan tek gücü öldürmek istemezdim ama daha da güçlendirmek için acımadan ezdim.
Ne zaman direncim azalmaya başlasa, yeni bir yara açtım tenime, acıyla duvarlarımı yeni baştan ördüm.
Şimdi...
Sınırlarım kanla çizili, sabrım taştan ve acıyla kaplı. Kötü kahramanların yaşadığı bir yere dönerken kalbim, bir tek senin sesin bana iyi gelir bilmelisin.
Hadi bir masal daha anlat bana sesinle tenim yeniden çiçeklensin.
Hadi bir masal daha anlat bana gözlerim açık gitmesin.
Hadi bir masal daha anlat bana tükenmek üzereyim...