Dengbêjim

Dinle dengbêjim

Sana dökülen dilsiz ezgiler manâsına

Kaybolmuşluğum bir kalem dilsizliğine

Damlanan içimin küllenmemiş sevdasına.

// s u s k u n u m //

Üşümüş yüreğin

Karanlığına geldim

Öp kalbimin gözlerinden.

Şimdi

Söyle dengbêjim söyle

Yanık yaralı sesinden

Mülteci şiir gözlerinden

"gül narê" türküsünü söyle

Sensizliğimin yalnızlığına

d’ o k u n s u n

a

ş

k

Dikişleri tutmuyor sancılarımın

Nasırlaşan yüreğim küskün bir çocuk taşır

Sus mısralarımın meramında

Tenine ilikleyip sevdanın koyu lehçesine

Devrik imgelerin yönsüz pusulasında illegal düşler peydahlıyorum

Müptelası olduğum gözlerine kırbaçlanıyor ruhum.

G i t m e

Kalbimin rüzgârına alacalıyım

Bir güneş düşünün ki, göklerin

Vaat edilmeyen cennetimiz

Gri gölgelerde, sevdaya mavi düşlerimiz

Küllerim sevda yangınından doğar

Ruhumun musallasın da semalar devrilir.

V a k i t

Ölüm yolculukları

Karanlık menzillerin arafında

Mahşerin senfonisinde yıkılıyor şehir.

Bir devrim bir ben vuruluyor

Hayatın kahpe kurşununda

Gömün

Alacalıdır

Kimsesiz sûbyanlar mezarlığı

Aciziyetimin

Kıblegâhında

Melekler yas tutar dünyanın döngüsünde

Yakamoz gözlerimin semâsında fırtına

Ki yağsa mutluluk gökten ne fayda

Eksilen sol yanım

Ben, ben anasıyım ezelden elemlerin

Örtün üstüme ahrazlı yaralarımı

Kanayan yanlarımdan tutuştur küllerim

Bu gece

Bir avuç yakamoz serpip üzerine günahlarımın

Bir nefes ölüm üfledim rengine şarabın.!

Seni özlediğim zaman

Yüreğimi yerinden söküp

Akbabalara yem etsem

Hani diyorum

Özlemin kadar acıtmaz dengbêjim

İçimde bir şehir yıkılıyor

Şimdi gelsen de bir gelmesen de bir