Ama Çıkmazı

Dilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı

Merakıma yenilip soracak olsam nedenini

Zifire boyanır gözlerim

Dilimin ucundan savrulur geceye delirmiş bir ezgi

Tek ihtiyacım olan cılız da olsa bir parça ışıktı

Ama doğmadı

Tanrı'nın dudaklarından içtim zehrimi

Tanrı adıyla söylenmiş cümlelerle bulaştırdım ruhuma bu lanet zifiri

Oysa bu yol

Söylenene göre aydınlığa çıkmalıydı

Çıkmadı

Ne tuhaf

Sonumun inancın ardına saklanmış hayal kırıklıklarıyla gelmesi

Beni dengeye taşıyacağını düşündüğüm şeylerin

Elimde kalan tüm kontrol mekanizmasını alt üst etmesi

Dengesizliğimdir belki de beni böyle konuşturan

Geçecek diyeceksiniz

Amalarla geleceksiniz bana biliyorum

Ama

İnanın ki bu yenilgi hazırlıklı olabileceğim bir şey değildi

Huzura giden o yol tüm huzurumu kaçırınca

Sordum neden diye tabii ki

Ama

Sustu cevap vermedi

Küstüm sana tanrım

Her başım dara düştüğünde

İstemesem bile her yolum sana çıkarken

Bilir misin

Nasıl bir saçmalıktır sana küs kalmaya çalışmak

Çocuksu bir tavırdır belki de yaptıklarım

Geçecek diyeceksiniz

Amalarla geleceksiniz üzerime biliyorum

Ama

Böyle bir saçmalıkla sınanınca

Tüm o yolları boynuma dolayıp kendimi sonsuzluktan sallandırmam

Tabii ki kaçınılmazdı

Bilmenin her zaman kazanç olmadığını anlayınca

Neden diye sordum tabii ki

Ama

Sadece sustu yine cevap vermedi

İnkarlara tutundum sonunda

Gerçeklerden kaçmak için aynalara sırtımı döndüm

Ama

Her şeyin bir bedeli var demiştin unuttum

Sırtım yüzüm oldu birden

Kaçamadım

Yakalandım bakışlarımdaki deliliğe

Çıldırmış bir masalın içinde hapsoldum

Geçecek diyeceksiniz

Amalarla başlayacaksınız cümlelerinize biliyorum

Ama

Aklın hükmünün kalmadığı bir yerde

Söylesenize mantıklı davranmak delilik değil mi

Daha en başından sonun belirlenmiş olduğunu görünce gözlerim

Nasıl olacak diye sordum tabii ki

Sustu

Sustu yine cehennem gibi

Tüm sorularım dilimin ucunda üzüntüden küle döndü

Amalarla içimi kemireceksiniz biliyorum

Ama

Amalar bile maalesef bir yere kadar götürüyor insanı

Bir yenilginin tarifiyim işte

Dilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı

Merakıma yenilip sebebini soracak olsam 

Dilimin ucundan savrulur karanlığa delirmiş bir ezgi

Sorusuz cevaplar üşüşür beynime bir adım ötesini bile göremem

Ki 

Yine de

Sordum

Sordum defalarca nedenini 

Ama

Cevaplar hükmünü çoktan kaybetmişti