Alaycı Kuş

Aldanma güneşin görkemli duruşuna

Vakit kararıyor

Uç alaycı kuş uç

Al ve götür tüm umutlarımı olmayan ülkeye

Varlıklarını unutunca olmazlarımın

Huzurlu uykularıma geri dönebilirim böylece

Yokluğun azabı giderek büyüyor

Ama

Olmayan bir şeyin yasını tutamaz değil mi insan

Henüz doğmamış bir çocuğun kaderine karalar bağlamanın da gereği kalmaz

Daha yazılmamış ağıtlarla kalbimi çürütmenin de

Vakit soluyor yavaş yavaş

Kanatlarına siyah bulaşmak üzere

Uç alaycı kuş uç

Al ve götür tüm umutlarımı olmayan ülkeye

Zaten vazgeçilmez sanılan o umutlar

Bana sadece acı yükledi her geri dönüşlerinde

Tamamen çaresiz kalırım diye merak etme sakın

Bir kurtuluş günü düşlüyorum

Seçenekleri sınırsız

Sadece güzelliklerle boyalı bir hayal de değil üstelik

Cehennemin çocukları için de küçük bir hediye sakladım içinde

Eğer kısa çöpü çekerse bu gece biri

Nihayet kıyamet de kopabilir

Bu da kurtuluşun başka bir biçimi değil mi neticede

İlk defa karşılaşmamızı hiç unutmam

Kirli ve yaralıydı parmakları

Karanlıkta görünce ürkmüştüm dokunuşlarından

Aslında o incecik ve zayıf ışığın altında dahi belli oluyordu

Daha küçücük bir çocuktu o parmakların sahibi

Hangimiz daha çok korkmuştuk önemi de yoktu

Aynı çığlıkla kanatmıştık kalbinden geceyi

Uç alaycı kuş uç vakit geldi de geçiyor bile

Al ve götür tüm umutlarımı olmayan ülkeye

Silinirsin hafızalardan hiç olmamış gibi

Ne geldiğini hatırlarım

Ne de tüm umutlarımı alıp da gittiğini

Varlığını bilmediğimiz şeyler acıtamaz bizi değil mi

Belki böylece dost oluruz yine geceyle

Hem

Bir kurtuluş günü düşlediğimi söylemiş miydim

Cehennem çocukları için de bir hediye sakladım içine

Laf aramızda kalsın ama

Bu sefer tüm olasılıkları onlara adadım

Ne olursa olsun kısa çöpü çekecek biri bu gece

Ve nihayet kopar kıyamet

Özlenecek hiçbir şey kalmaz böylece geride