Cehenneme Başı Dik Gidenler
Gölgeleri dolanmış ellerime zamanın
Boğazımda geçmişten kalma bir yaranın kanlı tadı
Görülemeyecek kadar belirsiz
Ama kırılamayacak kadar güçlü bir tutkuyla sarmalıyor tüm varlığımı
Bir yutkunma yetecek sanki
Dünyanın tüm acılarını cehenneme yollamaya
Ah
Bir yutkunsam melekler alacak nihayet beni kollarına
Ama
Kızgın bir demir parçası saplanmış gibi boğazıma
Olmuyor işte
Olmuyor yutkunamıyorum
Tanrı’nın ızdırabı yine iş başında
Ötelenmiş
Cezaya bırakılan tek kul benmişim gibi
Bozamadığım bir mührün ardından bana seslenip duruyor kahkahalar
Ellerimde zamanın gölgeleri
Tutamıyorum
Tutunamıyorum
Ne kadar çabalasam da düşüyorum hayattan
Dilim küskün
Dilim küfre dönüyor öfkeyle yüzünü
Yutkunsam her şey bitecek biliyorum ama
Gırtlağımda alev alınca yine o kızgın demir
Tüm olası mutluluğumu
Derin ve karanlık bir boşlukla doldurmasını istiyorum Tanrı’dan
Vazgeçmenin bile anlamını yitirdiği o yerdeyim
Arınmak için erimek gerekirse
Varsın erisin bedenim diyecek kadar cüretkar olsa da dilim
Neye yarar ki
Sürünmeye alışan ayaklarıma
Yeniden koşmayı nasıl hatırlatacağım
Varlığımın kapladığı alandan daha büyük bir boşluğa sebep olmuşum gibi kesilmişse cezam
Derdimin bedelini sahibine nasıl geri yollayacağım
Ama
Bir sınırı olması gerekmiyor mu her tükenişin
Kabulüm olsa da her son
Başımın eğilmeyeceği tek bir şey var
Bu gök
Bu toprak
Artık hatırlamakta zorlandığım bu baharlar şahidim olsun ki
En düşkün halimde bile
Çaresizliğime yenilip
Bir damla bile çalmadım Tanrı’nın huzurundan
Ah ki ah
Öyle olsun
Madem yıkılmayacaksa o belirsiz duvar
Kaybedecek ne kaldı ki geriye
Bir duvar da ben öreceğim kopan
parçalarımdan
( nesildaşıma)
Yüreğine sağlık kardeşim güne düşen şiirinizi beğeniyle okudum tebrik eder hayırlı çalışmalar dilerim Allah’a emanet olunuz esen kalınız hayırlı bayramlar
Son beğenmeklerim olsun bunlar da:) Kan kelimesi hariç, hepsine eyvallah nesildaşım. Fazla teşekkür etmediğimi düşünürüm ya nesildaşlarıma, Toptan bir TEŞEKKÜR edeyim nesildaşıma.
Bazen bütün bildiklerimiz bir anda bilmediklerimize dönüşürken doğru ya da yanlışın iyi ya da kötünün anlam karmaşasında kalıyor düşünlerimiz çok zor bir durum en çok da kendimiz bile kendimize inanmayı sorgularken Çok beğendim Menekşe hanım sevgiler selamlar