Dibini Arayan Kuyu

Kaç defa ölür bir insan diye sordum ona

Yaşarken öğreneceksin dedi bana

Tenimdeki yeni yetme günahları

Sorgusuz sualsiz çekiyorum içime

İki eşit parçaya bölüyorum bir olanı

Ensemde ölümün nefesi

Kalbimde saf olanın iniltisi

Sızıp Tanrı’nın rüyalarına

Son damla kanımın içine gizliyorum tüm cinneti

Suç benim

Şimdi

Yer de

Gök de

Kanımın kırmızısı

Kaç defa ölür diye sordum ona

Nefes almaya devam ettikçe bitmeyecek dedi bana

Tekmelenerek uyandırılıyor ruhum sonsuzluktan

Çürümeye yüz tutmuş bedenime yeniden hapsediliyorum

Tutunacak hiçbir şey yok

Gizlenecek hiçbir yer yok

Çaresizlik içinde yeniden doğuyorum

Hissediyorum damarlarımda gezinen cinneti

Yokluğumdan bile taşıyorum

Kaç defa ölür bir insan diye sordum ona

Cezası bitene kadar dedi bana

Cehennemin lanetli topraklarında yeniden doğuyor bedenim

Elimde günahsız bir taş

Gözlerimde şeytanın öfkesi

Yaradılışa küfürler yağdırıyorum

Esaret yok

Teslimiyet yok zerre içimde

Daha önce de yaşadım bu hissi tanıyorum

Ensemdeki son nefes benim nefesim

Tekrar çürümeye terk edilen benim bedenim

Son nefesime saklıyorum tüm cinneti

Tanrı’ya emanetini geri yolluyorum

Yeter artık

Daha kaç defa öleceğim diye sordum ona

Tanrı’yı kızdırmadan önce düşünecektin dedi bana

Zamanın yırtıldığı bir yere dokundum

Biliyorum yapmamalıydım

Oysaki

Işığı arıyordum

Beni huzura götürecek o ışığı

Kendime geldiğimde bir yanım eksilmişti hissettim

Ama

Ben sadece o kayıp parçamı arıyordum

Eksik olan yanım tek derdim sanıyorum

Şimdi eksik olan tamımdan daha da eksiğim

Kaç defa ölür bir insan diye sordum ona

Daha yolun çok başındasın dedi bana