Kaşınan Yara

Yaramı soydum

Yüzünü gördüm

Çırılçıplak bir acı kopardı iplerini tutsak olduğu yerden

Vahşi bir hayvanın köşeye sıkıştırdığı çaresiz kurban gibi

Sadece dizlerimin üzerine çöküp kaldım

Kaçamazdım

Yaram kanıyordu çok derinden

Ilık ılık süzüldü acım tenimden

Taze kan kokusu sardı etrafı

Hatıraları görmek yetmedi

Derin bir nefes çektim içime

Kokun kaçıp kurtuldu derinlere gömdüğüm o yerden

Ah öyle özlemiştim ki kokunu

Seni yeniden istemek kaçınılmazdı

Kaçamadım

Yaram vahşi bir hayvan gibi kurtulmuştu iplerinden

Önce ufak bir boşluktun aslında

Kontrol etmeye gerek duyulmayan olası bir yokluk

Uzun uğraşların tek ve önemsiz başarısızlığı

Duman dolu terapilerde bir türlü dilimin dönmediği asıl mevzu gibi

Derinlere gömmüştüm seni

Ne zaman ki kaşımaya başladım yaramı

Kanadım

Geç anladım

Kanamak isteyen adındı

Kaçamadım

Yaram hatırlamıştı yine adını

Keşke dedim

Hiç uyandırmasaydım içimde uyuyan o vahşi hayvanı

Ama

Yarayı soydum

Yüzünü gördüm

Adın kanadı tenimden

Kaçamazdım artık

Anlamıştım geç olsa da

Yaram da

İlacım da

Adındı